Uroczystości Jubileuszowe w Białej Cerkwi

Pośród licznego tłumu Pan szuka sobie współpracownika (por. RB Prolog). Przed stu laty, właśnie na tej ziemi, znalazł Pan narzędzie, współpracownika – M. Jadwigę Józefę Kuleszę, która opuściła wszystko i dała się poprowadzić Temu, który ją wybrał i umiłował jeszcze przed założeniem świata (Ef 1,4). Bóg zaskoczył Ją bardzo, pisząc historię Jej życia prosto na krzywych liniach, dając początek dziełu – Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek Misjonarek – którego 100 lecie istnienia przeżywamy dzisiaj w Białej Cerkwi, dokładnie w miejscu, gdzie ono powstało.

Pragniemy wielbić Ciebie Boże za osobę Matki Założycielki, za jej życie i przykład miłości do Chrystusa i spotkanych ludzi, za jej serce otwarte na dzieci ubogie i samotne, których życie – na tych terenach – bezpowrotnie naznaczyła wojna, rewolucja, działania bolszewickie i nazistowskie. Jako benedyktynka, dobrze wykształcona patriotka miłująca swą Ojczyznę – Polskę, stała się jej największym ambasadorem, wyznaczając dla kolejnych pokoleń sióstr szlak, którym w różnych częściach świata – i tu, na Ukrainie i w dalekiej Brazylii, Ekwadorze, Stanach Zjednoczonych – podążają benedyktynki misjonarki. Opowieści o tej drodze patronuje dziś Senat Rzeczypospolitej Polskiej, który docenił 100 lat posługi benedyktynek misjonarek w służbie Polsce poza granicami kraju. Serdecznie za to dziękujemy.

Bogu, który wszystko może, wyrażamy wielką wdzięczność za osoby,  które pomagały u początku istnienia naszego Zgromadzenia: za osobę ks. Antoniego Jagłowskiego, pierwszego kapelana i na zawsze związanego ze Zgromadzeniem; za Panią Jadwigę Aleksandrowicz i jej rodzinę, która miała otwarte i hojne serce, wrażliwe na opuszczone dzieci; i za s. Klarę Staszczak, która w dłoniach Miłosiernego Boga stała się narzędziem odnowienia Zgromadzenia na Ukrainie.

Dzisiejsza uroczystość umacnia w nas ufność, iż Ten, który nas wybrał i powołał – oraz wytycza wciąż nowe obszary posługiwania – nadal będzie się troszczył i błogosławił dzieła, które zgodnie z Jego wolą pragniemy realizować w Kościele i w świecie jako Zgromadzenie, żyjąc słowami Matki Jadwigi: Ja moje życie i siły i zdrowie oddaję, aby tylko chwały Bożej przysporzyć i coś dobrego zrobić na świecie.

To pragnienie Założycielki urzeczywistniło się nie tylko w Niej samej, ale i w budowanej pięknej i trudnej historii serc należących do Zgromadzenia przez profesję zakonną oraz tych, które z Bożej Opatrzności biły i biją dla nas w naszych Podopiecznych, Przyjaciołach, Dobroczyńcach, Pracownikach oraz wszystkich ludziach dobrej woli. Historię tworzoną wszędzie tam, gdzie – idąc, głosząc i kochając – dotarły kolejne pokolenia Sióstr Benedyktynek Misjonarek.

Dzisiejszy dzień jest szczególnym przeżyciem dla naszych Sióstr – Scholastyki i Anastazji – które złożyły pierwsze śluby. Polecamy Ci Jezu każdą z nich, ich drogi życia, w które wpisane są więzi miłości rodzinnej, przyjacielskiej, parafialnej, wspólnotowej i narodowej.

Wszystkim zgromadzonym tutaj z serca chcę podziękować słowami: Bóg zapłać! Słowa wdzięczności kapłanom koncelebrującym składam – na ręce Jego Ekscelencji Ks. Bpa Bronisława Bernackiego – dziękując za przybycie oraz przewodniczenie tej Uroczystej Liturgii i skierowane Słowo. W sposób szczególny dziękuję Siostrze Delegatce i Współsiostrom za przygotowanie tej Uroczystości, wszystkim za przybycie, modlitwę, życzliwość. Niech dobry Bóg będzie centrum Waszych myśli i pragnień, niech Was obdarzy pokojem i opromieni wasze życie swoim błogosławieństwem.

Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony! (RB 57,9).